در مسیر خانه آبی

 شاید بتوان هر استادی را در مدرسه راهینو، مثل یک عطر خاص استشمام کرد؛ بوی عطرها را نمی‌توان توضیح داد اما می‌شود گفت شبیه فلان چیز است مثلاً شبیه بوی کاغذ بوی لباس نو.

کلاس استاد صالحی دقیقاً از همین جنس است. اگر به من بگویند توصیفش کن می‌گویم همان بوی کوچه و بازار در شب‌های آخر اسفند ماه؛  شبیه همان موقع  که ماهی قرمزها در کنار خیابان توی تنگ مغازه‌ها آدم‌ها را نگاه می‌کنند، شبیه همان موقع که هادی عامل فریاد می‌زند شیر مادر و نان پدر حلالت و ما پای تلویزیون از ته دل غرق شادی هستیم؛ کلاس آقای صالحی همین قدر زندگی جاریست .

اینجا میتوان فهمید که چطور از زمانی که یک نوجوان ۱۰ ۱۲ ساله هستیم، زندگی را قدم به قدم جلو برویم و رشد کنیم تا به هدفمان برسیم. مثلا آنجایی که ما را آقای کارگردان صدا بکنند!

وقتی یکی از بچه‌ها پرسید رمز موفقیت شما چه بوده؟ پاسخ جالب بود؛موفقیت در هنر پایان ندارد و مدام باید رشد کرد ودیگر اینکه  همه انسان‌های موفق یک ویژگی دارند و آن زیست آنهاست اینکه منظور آقای صالحی از زیست چه بود را خودتان در فیلم ببینید اما جمله آخر من این است که در کلاس استاد صالحی می‌توان زیست یک الگوی موفق را به صورت کامل چشید.